തിരകള് മാറത്തു് ശ്വാസവേഗമായി ഉയരും താഴുമീ തീരഭൂമിയില് അകലെ പായു്വഞ്ചിയെന്ന പോലവേ സ്മൃതികള് ചാഞ്ചാടി നീന്തി നീങ്ങവേ ഓരോ സായാഹ്നം ചായം പൂശുമ്പോള് ഏതോ രാക്കോലം വാനം തീര്ക്കുമ്പോള് പല നിറമാര്ന്നതല്ലയോ
കരകാണാക്കടലേ നിന് നിറമേതോ പറയാമോ
അകമേ തീരാത്ത പവിഴമുത്തുകള് പുറമേ കാണാത്ത ചുഴികള് നോവുകള് വെറുതെ മായുന്ന പാദമുദ്രകള് മണലില് മൂടുന്ന മണ്ചെരാതുകള് കാലം പീലിക്കൈ വീശും ജാലത്താല് തീരാദാഹങ്ങള് മായാമോഹങ്ങള് പല നിറമാര്ന്നതല്ലയോ