ഒഴിവിടങ്ങളിൽ ഓർമ്മകൾ വെച്ചു ഞാൻ പടിയിറങ്ങുന്നു ഈ ശൂന്യവേളയിൽ പിറകെ വന്നു വിളിച്ചില്ലയെങ്കിലും നയനരശ്മികളേറ്റു ഞാൻ പൊള്ളുന്നു.... അറിയുകില്ലെനിക്കിനിയും നടക്കേണ്ട ദുരിത സങ്കല ദുർഗ്ഗമപാതകൾ... അറിയുകില്ലെന്റെ യാതനാഭൂപടം അറിവതൊന്നീ നിയോഗവും ദുഃഖവും... അതി വിശുദ്ധമാണോമനേ നിൻ സ്നേഹ- ഭരിതമാം സൗമ്യ സാമീപ്യസാന്ത്വനം അതിനുമപ്പുറം അന്ധമാണെൻജന്മ- സഹജവാസനാപാശങ്ങളത്രയും എവിടെയെത്തുമെന്നറിയാത്ത യാത്രതൻ അതിരുകൾ പോലുമന്തരാശ്രുക്കളാൽ വിമലെ നീ വരച്ചിട്ടതാണെങ്കിലും ഇനി മടങ്ങുവാനാവില്ലൊരിക്കലും... തരിക നീ നിന്റെ നിശ്ശബ്ദസമ്മതം...