നെഞ്ചിലെ ചില്ലയിൽ അരിമുല്ലകൾ പൂവിടും നീരമെൻ ചാരെയായ് നീയാരോ നീയേ കൂട്ടായ് മൺപാതയിൽ എന്നും ഈറൻ മഞ്ഞായ് കൺപീലിയിൽ തൂവും മനമാകെ മൗനം മഴ ചാറുന്ന രാവല്ലേ ഒരു നോക്കിൽ നമ്മൾ ഇഴ ചേരുന്ന ജീവനല്ലേ (നെഞ്ചിലെ ചില്ലയിൽ)
കണ്ണാടി വെൺവാതിൽ ചില്ലായി കണ്ണിൽ കാണുന്നു ഞാനെന്നെ ഇന്നാദ്യമായ് ആഴങ്ങളിൽ നമ്മൾ ഏതോ കിനാവിൻ ഈറൻ പുതച്ചൊന്നായ് ചേരുന്നുവോ ആത്മാവിനാകാശം മിന്നിത്തെളിഞ്ഞേ രാവിന്നു മേലെ നീ വന്നു നിൽക്കേ എന്നുള്ളിലെ തിങ്കളേ (നെഞ്ചിലെ ചില്ലയിൽ)